U hoeft deze week niet in Davos te zijn om klimaat en duurzaamheid te steunen. Pas gewoon deze eenvoudige 5 stappen toe voor uw organisatie.
WIE DRAAGT DE VERANTWOORDELIJKHEID?
Er gaat nauwelijks een week voorbij zonder een nieuwe klimaattop, parlementen doen een nieuwe poging om een groen akkoord te sluiten, een jonge Zweedse dame verschijnt voor de wereldleiders en de sociale media gonzen van de discussie over de vraag of het nemen van een vliegtuig voor de volgende zomervakantie wel het juiste is. Misschien ligt het aan mij, maar dit lijkt al een hele tijd aan de gang te zijn. En zijn er duidelijke resultaten? Nou, er is er één, en dat is dat de jonge generatie nog steeds elke vrijdag marcheert. Met een goede reden.
Het lijkt er tegenwoordig een beetje op dat het klimaatdebat meer wordt gedreven door lobbyistische agenda's en de ambitie om in water te zwemmen zonder nat te worden, dan dat bedrijven zich ertoe verbinden hun werkwijze daadwerkelijk te veranderen. En ja natuurlijk, wil Jane Doe echt nadenken over de algemene duurzaamheidseffecten als dat zou betekenen dat het geliefde vlees af en toe ontbreekt op haar bord bij de lunch of het diner?
Het is ook verrassend dat regeringen er niet in slagen het publiek voor te lichten over wat de koolstofvoetafdruk werkelijk veroorzaakt en ons dus een duidelijk inzicht te geven in welk gedrag juist is - en welk gedrag er enkel is om ons geweten te sussen of om snel de krantenkoppen te halen. Als dat het geval was, zouden domme nieuwe uitdrukkingen als "flight shaming" niet eens bestaan, aangezien vliegreizen wereldwijd verantwoordelijk zijn voor minder dan 2,5 procent van de koolstofuitstoot.
EEN VEILIGE EN VRIJE PLAATS
Wat telt dus echt mee? Volgens Eurostat van de EU en het Amerikaanse Environmental Protection Agency is ongeveer de helft van de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen afkomstig van de landbouw en de productie van elektriciteit en warmte, die elk ongeveer 25% van de wereldwijde uitstoot vertegenwoordigen. Daarbinnen is 15% van de mondiale koolstofemissies afkomstig van de veeteelt en de veehouderij, uiteraard met aanzienlijke verschillen per land.
In mei vorig jaar had ik de gelegenheid om tijdens een conferentie in de VS met NBC-hoofdmeteoroloog en Emmy-winnaar John Morales te spreken over milieu en klimaat. Twee dingen die hij deelde zijn me echt bijgebleven. De eerste was toen hij zei dat "een zelfs iets warmere atmosfeer meer water kan vasthouden en daardoor de weerdynamiek aanzienlijk kan veranderen. Dat betekent dat we niet noodzakelijkerwijs meer weersverschijnselen en door het weer veroorzaakte noodsituaties zullen zien, maar dat die wel veel intenser en verwoestender zullen zijn."
De tweede betrof het effect op de mensen die op deze planeet leven. Volgens de Global Climate Risk Index 2020 zijn veel van de landen met een klimaatrisico op lange termijn landen die in het algemeen als "minder welvarend" kunnen worden beschouwd. Daarom wordt de prijs van koolstofuitstoot door massale veeteelt en elektriciteitsverbruik vaak betaald door mensen die daar aanzienlijk minder profijt van hebben dan mensen die in industriële landen wonen. De VN heeft bijvoorbeeld gewaarschuwd dat klimaatverandering een op de drie kinderen in Bangladesh bedreigt.
IEDEREEN KAN EEN BIJDRAGE LEVEREN
Wat kunnen we aan dit dilemma doen? Dit is waar bedrijven en beleidsmakers moeten ingrijpen. En natuurlijk zou het fantastisch zijn als elk bedrijf de voetsporen zou volgen van Michael Bloomberg met zijn Beyond Carbon-initiatief of de onlangs aangekondigde koolstofnegatieve verbintenissen van Microsoft. Maar klimaatbewustzijn is geen zwarte of witte beslissing en niet iedereen, of elk bedrijf, heeft de diepe zakken van Bloomberg of Microsoft.
Waarom beginnen wij, als bedrijfseigenaren en beleidsmakers, niet gewoon met de volgende vijf stappen die gemakkelijk uit te voeren zijn en die inderdaad een echt klimaatverschil zouden maken:
De meeste moderne industrielanden in de wereld hebben een geliberaliseerde energie- en elektriciteitsmarkt. Dat betekent dat we onze favoriete energieleverancier kunnen kiezen. Laten we elke kantoorlocatie waar mogelijk en onder eigen controle uitsluitend van energie uit hernieuwbare bronnen voorzien. En zelfs in gedeelde kantoren of locaties die een gezamenlijk inkoopbeleid hebben met andere bedrijven die het gebouw delen, waarom nemen we niet het voortouw door druk uit te oefenen op de verhuurders om over te schakelen op een groene energieleverancier.
De toestand van onze oceanen en vele reservoirs om ons heen is eng geworden. Zou het daarom echt kwaad kunnen om plastic wegwerpartikelen uit kantoren te verwijderen en te verbieden? En dat geldt ook voor waterflessen, koffiemelk en zelfs vuilniszakken. Vuilniszakken? Jazeker - het zal geen van uw werknemers schaden als vuilniszakken alleen beschikbaar zijn in cafetaria's of gemeenschappelijke ruimtes.
Wat dacht u ervan om bij evenementen of elke vorm van bedrijfsgastvrijheid alleen dierlijke eiwitten te verstrekken als die beschikbaar zijn uit bewezen duurzame bronnen buiten de fabriekslandbouw? Dat vermindert niet noodzakelijkerwijs de door de veeteelt veroorzaakte uitstoot. Maar exclusieve levering uit biologische en duurzame bronnen zou waarschijnlijk de budgetten en kosten van de horeca omhoog stuwen - wat, daar ben ik zeker van, de creativiteit rond alternatieven voor dierlijke eiwitten zou aanwakkeren om de budgetten en de planeet te beschermen.
Zoals eerder gezegd, zijn de mensen op deze planeet die de hoogste prijs betalen voor emissies, vaak degenen die minder geluk hebben. Daarom zou het voor iedereen in een verantwoordelijke positie een vereiste moeten zijn om fondsen toe te wijzen om programma's voor maatschappelijk verantwoord ondernemen te stimuleren die mensen helpen die zichzelf niet kunnen helpen. En of dit nu het toewijzen van een percentage van de vrije kasstroom is of gewoon het op gang brengen van een liefdadigheidsdynamiek in de organisatie, het maakt eigenlijk niet uit. Beginnen wel.
Het laatste aspect spreekt bijna voor zich. In een wereld waarin we belangrijke uitdagingen zoals koolstofuitstoot alleen samen als wereldgemeenschap kunnen oplossen, zou er zelfs geen discussie mogen zijn over gelijkheid van geslacht, religie, etniciteit of geaardheid. Maar helaas is die er nog steeds.
De bovenstaande vijf stappen uitvoeren is eigenlijk gemakkelijker dan het klinkt - voor het geval het moeilijk klinkt voor sommigen onder ons die dit lezen. Uit ervaring en omdat ik ze net als handvest in een van mijn bedrijven heb ingevoerd, is het enige wat nodig is, lezen en ermee instemmen.
Dus, als uw organisatie zich nu eens aansluit bij bedrijven als Iptor om de 5 stappen onderdeel te maken van de business gene, om zo een verschil te maken voor de planeet waar we op leven.
Christopher Catterfeld
Managing Partner, CMO/CPO
